مدیر بداخلاق در دام پروژه‌بگیرها / حاشیه‌های ماجرای فحاشی و فنجان پرت کردن در جمع مدیران ارشد بخش‌خصوصی و دولت

چند روز گذشته در حوزه بخش خصوصی اتفاقاتی رخ داد، تاسفبار که از طرفی تلنگری جدی برای بخش خصوصی اقتصاد کشور بود و از سویی موجب شد تا ریشه برخی چالش‌ها و گرفتاری‌های بخش خصوصی مشخص شود.

*آغاز ماجرا*

در نشست تعدادی از تشکل‌های بخش خصوصی حوزه کشاورزی در وزارت جهادکشاورزی، یکی از مدیران قدیمی و شناخته شده، یعنی احمد ترک‌نژاد بی‌مقدمه، اعضای انجمن تولیدکنندگان و تأمین‌کنندگان برنج ایران را مورد فحاشی و بی‌احترامی قرارداد.
ماجرا با دخالت دیگران مختومه شد و اگرچه هنوز دلیل این رفتار مشخص نیست، اما ایشان می‌توانست، پس از فروکش کردن هیجانات لحظه‌ای، همه چیز را تمام کند، اما متاسفانه نه تنها قدمی برای دلجویی برداشته نشد، که بداخلاقی‌های دیگری هم رقم خورد.

*ورود منفعت‌طلبان*

این ماجرا در همان جلسه خاتمه پیدا نکرد و در زمانی کوتاه حواشی آن از اصل پررنگتر شد و افراد حقیقی و حقوقی، بی‌ربط و باربط وارد ماجرا شدند.
از آنها که به دلیل جایگاه سازمانی به این ماجرا ورود کردند بگذریم، با گروهی روبرو هستیم که این اختلاف و مشاجره را در قالب یک پروژه می‌بینند که می‌تواند برایشان انتفاع داشته باشد.
آنچه مسلم است، از فرد یا گروهی که چنبن نگاهی داشته باشد، نمی‌توان توقع اخلاق‌مداری داشت و امیدوار بود برای رسیدن به ساحل آرامش ِپارو بزنند.
این افراد عمدتا دو گروه هستند، َآنها که به نوعی به بنگاه‌های و تشکل‌های اقتصادی مرتبط هستند و گروه دیگر آنها که در فضای رسانه و مجازی فعالیت دارند و هر دو گروه براساس منافع خود، انتخاب می‌کنند، در کجا قرار گرفته و چه موضعی اتخاذ کنند.

*رونمایی از چاپلوس پلاس‌ها*

آنچه مسلم همه آنها که به نوعی شاهد این مجادله بودند یا از جوانب آن مطلع شدند، براین مهم تکیه می‌کنند که اتفاق بدی رقم خورده که در َشان و جایگاه بخش خصوصی نیست.
با این حال تعدادی در بدنه بخش خصوصی بالاخص تشکل‌های این حوزه، نه تنها آنچه رقم خورده است را نفی نمی‌کنند که بعضا به گونه‌ای رفتار می‌کنند که گویی امری مقدس رقم خورده است.
ایشان مجموعه‌ای از توهین، تهمت و فحاشی و دست آخر پرتاب کردن فنجان را نادیده گرفته و در مقابل نوشتن نامه تظلم‌خواهی را تقبیح کرده و چنان وانمود می‌کنند که گویی خط قرمزی شکسته شده است.
اما چرا برخی چنین مواضعی اتخاذ می‌کنند؟
برخی از افراد که در بدنه تشکل‌های اقتصادی حضور دارند نگران جایگاه‌شان هستند و برخی دیگر که کارمندان دولت بوده و با گرفتن مرخصی مدت‌دار در جایگاه مدیر برخی تشکل‌ها مشغول به فعالیت هستند و از آنجاییکه فرد مذکور خود را از نزدیکان رییس‌جمهور معرفی کرده است، نگران متزلزل شدن جایگاه خود هستند.
ایشان برای اینکه خودی نشان داده و موقعیتشان متزلزل نشود، به گونه‌ مشمئزکننده‌ای چاپلوسی کرده و در حال تطهیر رفتار فردی که فحاشی و توهین کرده هستند به گونه‌‌ای که می‌توان گفت من‌بعد سبک جدیدی از چاپلوسی با عیار بالا، تحت عنوان چاپلوس پلاس را ثبت‌‌کردند.

*پروژه‌‌ بگیرها، دلسوزتر از مادر*

همانطور که اشاره شد، گروه دومی که در این ماجرا مداخله کردند، برخی فعالان فضای مجازی و معدود رسانه‌ها بودند، که با ژست خیرخواهی اما صرفا برای تأمین منافع شخصی وارد ماجرا شدند.
مداخله رسانه‌ها در اینگونه موضوعات اجتناب‌ناپذیر و البته ضروری است، حتی جانبداری رسانه از طرفین دعوا براساس مواضع و حتی منافع نیز امری خارج از عرف نیست، اما آنچه جای نقد دارد، موضع‌گیری غیرمنطقی و عزاداری افراطی برخی بیش از صاحب عزا است.
برخی رسانه‌ها از یک طرف چنان وانمود کردند که فحاشی و توهین انجام شده، یک اتفاق ویژه بوده و تلاش کردند تا فردی که مرتکب این رفتار شده است را نه تنها تبرئه که تقدیس کنند که گویی کاری بزرگ در مسیر حفظ آرمان‌ها بشری و کرامات انسانی انجام داده است.
ایشان طرف مقابل را به دلیل نوشتن یک نامه انتقادی طوری تخطئه کردند که مخاطب با این شک روبرو می‌شد که مبادا نویسندگان نامه، در برابر ارزش‌های ملی و منافع کشور ایستاده‌اند.
اینگونه موضع‌گیری توسط رسانه‌هایی که ارگان یک حزب سیاسی یا یک مجموعه اقتصادی هستند، امری عادی است، اما وقتی یک رسانه یا فعال فضای مجازی، اینگونه جان برکف وارد دعوایی می‌شود که هیچگونه ارتباط مستقیمی با آن ندارد وهمچنین تلاش می‌کند آتش دعوا تندتر شود، حتما پای منافع درمیان است.
تحریک دو طرف دعوا با حمایت از یکی و تخریب دیگری، مقدمه‌‌چینی برای تعریف پروژه‌‌ای جدید است، پروژه‌‌ای که براساس ایجاد دشمن فرضی و تحمیل هزینه به منظور دفع حملات آن دشمن تعریف می‌شود.
در نهایت باید اذعان داشت که چنین رفتارهایی آن هم در این سطحی از مدیران بخش خصوصی و دولتی، اتفاقی است که به ندرت شاهد آن هستیم، چراکه اصولا در فرهنگ و ادبیات ما چنین رفتارهایی مذموم است.
به رغم همه مطالب منتشر شده در خصوص این مناقشه اما هنوز دلیل آن مشخص نشده است و کسی نمی‌داند این رفتار نتیجه خصومت شخصی بوده یا در جایگاه نماینده یک گروه اقتصادی، نماینده گروه دیگر خطاب قرار داده شده است.